در "جامعه برای همه" نیاز های همه شهروندان اساس برنامه ریزی و سیاست گذاری را شکل می دهد، این سیستم عمومی جامعه برای همه شهروندان قابل دسترس می باشد و با ترکیب ساختار و نوع عملکرد آن به نیاز های همه مردم پاسخ داده و همچنین از پتانسیل و ظرفیت های همه شهروندان بهره گیری می شود.
افراد دارای معلولیت نیز بخش جدائی ناپذیر جامعه می باشند و در حیات اجتماعی خویش بایستی نقشی موثر داشته و از حقوق شهروندی خود برخوردار باشند و نیز فرصت ها، امکانات و زیرساخت های مقتضی در راستای شکوفائی شخصیت، استعداد ها و بروز توانائی ها را داشته باشند.
امروزه مفهوم" جامعه برای همه" که شامل تنوع انسانی و رشد و توسعه متوازن همه شهروندان است یکی از چالش های اساسی جهانی می باشد.
در گذشته به دلیل عدم توجه به نیازهای افراد دارای معلولیت و خانواده های این عزیزان در سیاست گذاری ها و مدیریت شهری این اقشار دچار تبعیض ، محرومیت شده اند که به تبع آن امروزه شاهد انسداد سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی در جامعه معلولین کشور می باشیم .
معلولیت بخش مشترک و طبیعی چرخه زندگی بشر است و بایستی جامعه بین الملل و بسیاری از کشور ها علی الخصوص در کشور جمهوری اسلامی ایران نیز انعطاف و توسعه با نگرش "جامعه برای همه" در برنامه چشم انداز کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت قرار گرفته و استراتژی های مربوطه اتخاذ گردد.
عمیقاً بر این باور هستم که مناسب سازی علیرغم باز نگری در طراحی و معماری شهری مبتنی بر نیاز های افراد دارای نیاز های ویژه (معلولین، سالمندان، کودکان، زنان و...)، نیازمند بستر هایی فرهنگی و اجتماعی می باشد و نیز امروزه گسترش مطالعات و بررسی های علمی و کاربردی ، شناسائی چالش ها و موانع فرا روی تحقق حقوق شهروندی افراد دارای معلولیت پاسخی همه گیر را برای سوال" چگونه می توان به جامعه ای برای همه رسید؟" را ارائه می دهد:
"شهر هوشمند"
مدیریت شهری هوشمند، شهروند هوشمند، محیط زندگی هوشمند،اقتصاد، حمل و نقل ، سرویس های عمومی هوشمند و... مباحثی در شهر هوشمند - Smart City می باشند که در بستر فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) برای بهینه سازی بهره وری از خدمات و امکانات شهری در نظر گرفته شده اند، شهر هوشمند رویایی در حال تحقق به منظور حل هوشمندانه مشکلات و موانع و معظلات شهری می باشد که در پی آن امید به آینده بهتر و برخورداری از زندگی امن و رفاه اجتماعی تحقق می یابد.
علی رمضانی
