موزه زنده سفال تبریز فضایی است كه پیغام نیاكان ما را در عرصه سفالگری به گوش، چشم ما، دست ما و مهمتر از همه به روح ما میرساند. به روح انسان قرن بیست و یكم كه از فطرت خود فاصله زیادی یافته و در آرزوی وصل به اصل خود است. تزئینات به کار رفته در نمای این ساختمان گچی سنتوری و نمای اصلی به شکل درخت مو و همچنین آجرکاری‌های گچبری شده است. در دو طرف ایوان نیز دوباره از جنس گچ، گل، بوته و پرندگان زیبایی نمای این خانه را حیرت‌انگیز می‌کند. گفته می‌شود گچبری‌های این خانه زیبا در نوع خود یک شاهکار است.

خاك در دسترس ترین و نخستین ماده ای بوده كه بشر آغازین با آن بسیاری از نیازهایش را برطرف كرده است. خاك را با آب مخلوط نموده و از آن گل ساخته، و با گل به لذت و قدرت آفرینش رسیده است. گل فرم پذیر و نقش پذیر بوده، با آن خشت و پیاله ساخته تا به نیازهای زندگی روزمره اش ، جواب دهد و بعد اندیشه هایش را برآنها نقش زده است. با ساخت پیكره هایی از گل به باورها و ترس هایش پاسخ گفته است. با آتش دیدن ساخته های گلینش شاهد معجره ای شده است : همه چیز در آتش میسوخته و گل دركام آتش سخت تر و ماندگارتر میگردیده است!

سفالینه ها حتی پس از مرگ نیز با نیاكان ما همراه می شدند تا در حیات بعدی مورد استفاده قرار گیرند و امروز همان سفالینه ها ، پیام گذشتگان را به ما میرسانند.

در این موزه تمام کارهای سفالگری، مراحل تهیه، از آماده سازی گل سفید، تا لعاب‌زنی و کوره‌چینی و جابه‌جایی آن‌ها در طبقه زیرزمین قابل مشاهده است. سفال‌های مورد استفاده در این موزه به رنگ سفید هستند که یکی از مشخصه‌های هنر سفال‌گری آذربایجان است. معادن خاک سفید این موزه بیشتر در زنونز، از توابع مرند است. سفال‌های ساخته شده در طبقه بالا پشت پنجره‌های ارسی و در سالنی زیبا و متعلق به سفالگران نگهداری می‌شود که البته امکان خرید سفال یادگاری نیز از آن وجود دارد.